Мен жусанмын, мен жусанмын,

мен жусанға айналғам,

Кеше ғана қызғалдақ ем, гүл едім.

Қара шашым қап-қара түн

жұлдыздарға байланған,

Дала кезген диуанаға айналыпты жүрегім.

Алақұйын, алашапқын,

аласұрған ми, санам,

Өп-өтірік өргексиді өр еңсем.

Аппақ жейде киіп алып сисадан,

Өкшелейді көлеңкем.

Қашып келем, қашып келем

өзімнен де өзгеден,

Сезім қалды құлатүзде шашылып.

Бұл өмірге қарап басқа көзбенен,

Айналдым мен Алатауға басы бұлт.

Аққу, қаздар шақырады қиқулап,

Ақша бұлттар аймаласып назы асқан.

Жалғыз аққу айналып жүр сұңқылдап,

Менің жаным емес пе екен адасқан…

Күлгін түске боялады күн кілең,

Қиян шетте кілкілдейді сағым нұр.

Зілзаладай жерді баяу сілкіген,

Өткен шақтың елестері нағып жүр?