Жазалаушым, жазалай бер, жазала,

Керек болса басымды да кесіп ал.

Жүрегімнің қалсын мәңгі сазы ана,

Санам қалсын бұл дүниеде есі бар.

Керегі не кердең мына денемнің,

Ми мен жүрек бұл өмірдің сол дәні.

Мен де бір күн жер қойнына енермін,

Нүкте қойсаң болғаны.

Қос жанарым көлде қалсын дірілдеп,

Қара шашым  қара орман боп теңселер.

Жастық шағым күнде қалсын күлімдеп,

Ал мұңдарым жұлдыз болсын сен сенер.

Қиялдарым ақша бұлт боп маңады,

Қол созсаң да жете алмассың сен оған.

Ал арманым мәңгі көктен тамады,

Қап-қара түн жан азабым, жаназам.

Табиғатпын, табиғатқа айналам,

Саған, оған, ешкімге де өкпем жоқ.

Теқ қана тек жыр қалады Зайдадан,

Сосын, сосын туам қайта көктем боп.

Бола алмадым жер бетінде жайлы адам,

Найзағай боп, жасын болып атылдым.

Болған емес, ешқашан да Зайда адам,

Енді, міне, мұхит болып жатырмын.

Мені ешқашан баса алмассың, баспаңдар,

Тереңіме батасыңдар түбі жоқ.

Қимастарым пенделіктен тасқандар,

Кешіріңдер ғұмырымды шығы көп.

Мен сендерге ұқсамадым арманмен,

Пырақ міндім, ақша бұлт боп көктегі.

Бір Аллаға бағышталар кеудемдегі

қалған дем,

Амалым не, пенделіктің қолы

маған жетпеді.