…Өзімді-өзіме қалдырып,

Түндердің кірпігін талдырып,

Таң ғылып өзімді-өзіме

Қалғы, құп.

Тағы да

Таңымды таңға ұрып,

Есімді есінен тандырып,

Шексіздік шегіне шыңғыра

Жүгірдім

жүрегім дауысы қарлығып.

Білмеймін,

Мәнсіз бе, мәнді ме,

Қинайтын жанымды мәңгі не?

Біз деген бейшара кейіпкер,

Өмірі доғалдау әңгіме.

Өтірік айта алман өмірлес,

Өзімдей пендеге паң күле.

P.S.

Аспанға лайықты емеспін,

Төменнің үкімін кесе алман.

Өзімен күрескен елеспін,

Қиылсам қайталап өсе алман.