Мен -

Кеудесін жасын қыжылдатқан,

Зіл батпан,

Жауар бұлт.

Түнеріп кеп, түмен-түмен түркідей,

Көз жасымды көл үстіне бүркімей,

Шөлге құйсам деп едім,

Шөбі шөккен кірпідей.

Жасыныммен жəй түсіріп,

Жарқ еткенде жанарым,

Көңілі ала ағаның,

Қоздап жатқан шаланың,

Төбесінен күркіресем деп едім,

Сіркіресем деп едім.

Мен – жауар бұлт,

Жаумай бір кетпен шөлге кеп,

Кеудесін жалап кермек от,

Буырқанған бурадай,

Былш еткізіп бұршақ түкірсем,

Жын жайлаған жерге кеп.

Нөсер боп құям,

Мен солай жауам мелдетіп,

Сағынған елдің терезелерін терлетіп.

Бұлтқа айналған жүрегімді сығымдап,

Мен солай жауам,

Пенденің бәрін шерлі етіп.

Мен – жауар бұлт,

Жырымнан жаңбыр себезде,

Күркіреп тұрып күлермін,

Көп езге.

Күркіреп тұрып күлермін көктен кеп,

Өлермен өңшең өңезге!