(Этюд)

Боран,

Шыр айналмай қоя тұр, дөңгеленбей,

Үйімдегі мен сүйген меңді өлеңдей --

Ыңылдайсың ішіңнен,

Өзіңді өзің,

Əдемі бір əуенмен емдегендей.

Бұрқасынмен бұрқылдап,

Бұла күнім,

Жылағың келсе осылай жыла күнім.

Ызыңдаған боранға селт етпейтін,

Құлық еті -

Құрыш ер құлағының.

Нан басып, үнсіз əйел,

Ұн борайды,

Жаныңды жел жұлымдап мұңға орайды.

Ақ түтек ұн бораған бөлме ішінен,

Қораланып көңілсіз күн қарайды.

Көп əуеннің сөзі жоқ, ыңыл бүгін,

Төске салған темірдей сығылды үнім.

Ақ қамырдан ашуын алып жатыр,

Түріп тастап дүние шымылдығын.

Ашылмаған алапат сиқыр əлі,

Əйел айтқан ыңылдап күй тынады.

Ертең, ертең ұйыған уыз дала,

Жатады үнсіз,

Əйелдей ұйқыдағы.