Орақ Ай бұлтқа тығылды,

Түннен мұңын жасырып.

Бұршақтар жерге жығылды,

Алапамызды қашырып.

Жұлдыздар сіңіп түнекке,

Санамды уайым жалмады.

Дақ түсіп еді жүрекке,

Қасымда бірі қалмады.

Қап-қара түннің ажарын,

Көргенде кеттім шалқалап.

Жартыкеш айдың назарын,

Ақ бұлттар кетті арқалап.

Бұрымын өрген сұлудай,

Түннің де сырын түсінем.

Теңізден шыққан ұлудай,

Өткенімді еске түсірем.

Жұлдыздар сапқа тізіліп,

Күтеді түннен жаңалық.

Өзіне бізді баурайды,

Екі ортадағы аралық.