Мұқағали Мақатаев. «Үзіліп түскен алмадай»
Үзіліп түскен алмадай,
Үзіліп көңіл қалғаны-ай!
Арыма басқан таңбадай,
Арылмай қойды-ау дау-дамай!
Тасыған көңіл арнадай,
Таусылып бүгін қалғаны-ай!
...Қиылып қалған құрақты,
Қиын да болар жалғау-ай!
Шоқтанып жанған көгімде,
ІІІолпаным бар ғой менің де.
Жолдассыз, доссыз тегінде,
Өткерген өмір өмір ме?!
Өкініш көп қой көңілде.
Осы да жақсы, кім білсін,
Ділгірсі көңіл, ділгірсін.
Өкініш, ынсап бір жүрсін.
Алайда, доссыз өткерген,
Күн құрсын, бауырым, күн құрсын!