Абай Құнанбайұлы. Тайға міндік
Тайға міндік,
Тойға шаптыќ,
Жаќсы киім киініп.
Үкі таќтыќ,
Күлкі баќтыќ,
Жоќ немеге сүйініп
Күйкентай күтті,
Ќұс етті,
Не бітті?
Атамыз бар,
Молдамыз бар,
Айтќанына көнбедік.
Арт жағында
Біз соған зар
Боламыз деп білмедік.
Ұрланып ќаштыќ.
Жолғастыќ,
Шуластыќ.
Жазу жаздыќ,
Хат таныдыќ,
Болдыќ азат молдадан
Шала оќудан
Не жарыдыќ,
Ќалғаннан соң ќұр надан?
Бағасыз жастыќ—
Бозбастыќ,
Адастыќ.
Бозбалалыќ —
Ќыз ќарадыќ,
Ќалжың, әзіл сөйлестік.
Ат жараттыќ,
Сән тараттыќ,
Әуейлік күйлестік.
Көңілге келер,
Кім жолар,
Кім көнер?
Ќайын бардыќ,
Ќатын алдыќ,
Енші тиді азғана.
Шаруа атандыќ,
Енді ойландыќ,
Ќала берді бозбала.
Бұрынғы ќайда?
Ойбайла —
Не пайда?