Абай Құнанбайұлы. Не iздейсiң, көңiлiм, не iздейсiң
Не іздейсің, көңілім, не іздейсің?
Босќа әуре ќылмай, шыныңды айт.
Шарќ ұрып, тыныштыќ бермейсің,
Сырласалыќ, бермен ќайт.
Абұйыр, атаќ сол жанда,
Кімді көп жұрт маќтаса.
Ол маќтаудан не пайда,
Көп маќтауын таппаса?
Көп тәңірі атќан маќтай ма,
Ол тәңрі атќан болмаса?
Жоќты-барды шатпай ма,
Көптің өзі оңбаса?
Маќтау-жел сөз жанға ќас,
Ќошаметшіл шығарған.
Бір маќтаса боќтамас
Ел табылса, ќұмарлан.
Жұрттың бәрі сөз сатќан,
Сатып алып не керек?
Екі сөзді тәңірі атќан —
Шыр айналған дөңгелек.
Сатып алма, сөз сатса,
Ол асылды аңдамас.
Б. ...байы — аќша,
Ер жаќсысын таңдамас.
Мен — маќтанның ќұлы емес,
Шын аќылға зорлыќ жоќ.
Антұрған көп пұл емес,
Өлім барда ќорлыќ жоќ.
Өмір дүние дегенің
Ағып жатќан су екен.
Жаќсы-жаман көргенің,
Ойлай берсең у екен.