Сәлеметсіздер ме! Көптің ойын білгім келеді. Жаным қиналып жазып отырмын. 9 сынып оқитын ұлым телефондағы Фрифаерды көп ойнайды. Эмоциянальный бала. Қасына інілері отырып қалса, аямай ұрады. Телефонды алып қойсам, менімен қырылады, қатты сөз қайтаратын болып кетті, тілі сондай ащщы.

Ашумен бір шапалақ беріп едім, ол да мені жұдырықтап ұрып жіберді. "Сен сонда ойын деп анаңды ұрдың ба?" деп жыладым жүрегім ауырып. Қасымда 6 сынып оқитын қызым жылап жүр. Қарындасын да аямай жұдырықтап ұрады беліне, ішіне теуіп. Жәй сөзбен де, ұрсып та айттым. Телофонды алып та қоямыз, блокқа да саламын, сабақ орындаймын деп алып, ойынға кіріп кетеді. Қатты нервный болып кетті ұлым. Әкесіне мені ұрғанын айтпадым. Әкесі ьелефонды алып бардашокқа салып қойса, білдіртпей алып тағы ойнайды. Өзі сабақты жақсы оқиды негізі. Ақылымды айтудай айтамын, тыңдар емес. Әкесі ұрмайды, "ұрсам орныңнан тұра алмай қаласың бірақ" деп сөзбен ұрсады баланы. Маған не айтасыздар ойларыңыз маңызды...

Ляззат Ракишева

instagram парақшасынан