Мен 18 жасымда күйеуге шықтым Тараздың жігітіне. Өзім Көкшетаудыкімін. Бәрі қарсы болған: бірінші жүрген жігітім еді, 9 жас үлкен болса да қараған жоқпын, бала махаббатпен.

Ұлымды дүниеге әкелдім. Ұлыма 1 жасқа толмай жатып, күйеуімнің 6 ай бойы өзінен үлкен, 4 баласы бар ажырасқан әйелмен ойнас болып, жүріп жүргенін білгесін ажырасып кеттім.

Туғандарым да қолдады. Сол ісінен кейін ол әйел оған ұл бала тауып бергенін өзі айтты.

Жынданып, өмірімді қор қылғанына ішім ашып, баланы көрсетпей, естіртпей қойдым. Ол да қатты іздеген жоқ, 1 жылда бір рет звандап, ұлымды алып кетем, ұрлаймын, деп сес көрсететін. Солай жүргенде арада міне, 8 жыл өтті.

Енді балама жаным ашып, әкесіне өзім звандап, қосылайық дедім. Ол любовницамнан балам бар екенін кешіріп, қабылда дейді.

“Мен все-таки бірінші әйелімін ғой. Бала үшін кешірем, тағы көзге шөп салмай, дұрыс болсаң” дедім.

Әпкелер, мұным дұрыс па, бұрыс па, білмеймім. Анама айтсам айғайлап, ұрысып береді.щ

Қандай кеңес бересіздер?

365info.kz