Жарлы жұртымның жағасы жыртық...

Жар астында ма жақсылық?

Кетіпті елдің арасын ірітіп,

Жалғанды жалмап жоқшылық...

Қайтады қашан қазақтың кегі,

Жазмыш не дейді, көк аспан?

Шекесіне оның азаптың мөрі.

Басылған ба екен о бастан?

Жер бетіндегі нала-сұмдықтың,

Қасіреттердің көптігі...

Олардың бәрі жанашырлықтың,

Жанашырлықтың жоқтығы!

Жаттайын тынбай аят-сүрені

Мадақтап Мінсіз Алланы.

Ойсыз күндерден, оятшы мені,

Әдіре қалсын қалғаны...