Секілді мұңға батқан ақылды қыз 

Күз келді. Біреулерге ақырғы күз. 

Менің де соңғым болсаң өкінбес ем 

Апарсаң болашаққа хатымды, Күз. 

Тағы да күндер келді көлеңкесіз, 

Көңілсіз кең жайлаудың өлең төсі. 

Билеген жер-жаһанды Патша-Құдай 

Тарихқа бұ күзді де жөнелтесіз. 

Күз келді. Әлі де анық жүз келері, 

Көзіне көкіректің мұң келеді. 

Аңсаумен күтіп ем ғой бірдеңені 

Тапты ма байғұс көңіл іздегенін. 

Ақынның сырына жұрт үңілген бе, 

Шыдайды, не көрмеген біздің кеуде. 

Бұл күздің сары қанат “көбелегі” 

Ұшады жалғыз рет – үзілгенде. 

Күз келді, біреулердің соңғы күзі, 

Жылуы аз, өзге күннен кем қызығы. 

Көңілге көктем салған естеліктің 

Жарар ед тапталмаса ендігі ізі…