Мен бір гүлді сүйіп келем,

Тұлабойы -тұнық АР.

Өзімді де биік көрем,

Оның да өз шыңы бар.

Құшақтаймын төзімменен,

Күйретпей еш күлтесін.

Тамызған соң сезімменен,

Жүрегімнің білтесін.

Жапырағы жасыл мәңгі,

Айдай мүсін қияқты.

Сұлулығын жасырғанды,

Қалайтын да сияқты.

Мен сол гүлді сүйіп жүрмін,

Гүл болса да ұғынар.

Кейіпкері киік жырдың,

Сөйлейтұғын тілі бар...