Есенгелді Сүйінов. «Сен аман бол, аяулым»
Сен аман бол, ауырмасаң болғаны,
Қинайды ғой көкірегімді сол жағы.
Бірақ мені менсінбейсің, көзге ілмей,
Егіледі, қайран жүрек сорлады.
Түсінбеймін, менен неге қашасың,
Сырларым бар әлі алда, ашасың.
Саған деген ниетім де тап-таза,
Саған деген махаббатым жасасын!
Сен аман бол, ауырмашы әрдайым,
Аппақ болсын ақ көңілің қардайын.
Сені сүйем мың бір қыздың ішінен,
Мәңгі-бақи тек өзіңді таңдаймын.
Екеуімізге қиын болды осы сын,
Сүйіктімсің, ғашығымсың, досымсың.
Тілейтінім күндіз-түні құдайдан,
Жүрегіңе ет жүрегім қосылсын!
Сен ауырма, сен аман бол, жарқыным,
Екеуімізді күтіп тұр ғой жарқын күн.
Ренжімеші, қолыңды бер қолыма,
Сенші маған, алдамаймын, алтыным!