Есенгелді Сүйінов. «Зәмзәгүл»
Арыла алмай басыма түскен көп ойдан,
Әкетсе ғой бір күш аулаққа алып тек бойдан?
Сол сәтте өзің жарқыраған күндей көріндің,
Зәмзагүл деген атыңды сенің кім қойған?
Зәмзагүл деген атыңнан жаным, айналдым,
Ғашық боп саған, өзіңе жіпсіз байландым.
Еліктіріп мені, жетелеп алға барасың,
Сенімен өтер жылдарым-жұлдыз, айларым.
Текті боп туған арусың ғажап затыңнан,
Мен мұны ұқтым жолдаған маған хатыңнан.
Жүрегім мәңгі лүпілдеп сен деп соғады,
Айналдым ботам, Зәмзагүл деген атыңнан!