Биік ұстап қазағымның намысын,

Атқа қондың қару алып, арысым!

Қол бастадың қайсарлықты танытып,

Отан үшін, ұлтымыздың ары үшін.

Атой салдың найзағайдай күркіреп,

Жауың қашты қаһарыңнан дүркіреп.

Бостандыққа жетер ме еді, шіркін-ай,

Болған кезде қазағыңда бір тілек.

Бар арманың азаттық қой аңсаған,

Ерлігіңе бас иемін, хан саған!

Халқын қорғап қасық қаны қалғанша,

Шейіт болды қатарыңда қанша адам.

Қазағымның сыйлы ханы аталып,

Қариядан, үлкендерден бата алып.

Қапияда қолға түсіп, мерт болдың,

О, тағдыр-ай, неткен мынау қаталдық.

Дамыл таппай, ойға-қырға сабылып,

Әскер жидың, келді саған ағылып.

Қалың қолмен Ақмоланы басып ап,

Тұрған еді үміт оты жағылып.

Ұйқы көрмей, азап шегіп, қиналып,

Жорықтарға сапар шектің жиналып.

Бұл қазағым еркін халық болады,

Деген сөзге сенуші едің иланып.

Он жыл бойы тапжылмастан күрестің,

Жауларыңа бой берместен тірестің.

Отан үшін қазағымда өзіңдей,

Ержүректік көрсетпеген бірі ешкім.

Талай рет аман шығып жорықтан,

Жан емес ең хас дұшпаннан қорыққан.

Бейнет шектің, етегіңмен су кешіп,

Құтқарам деп туған елді зорлықтан.

Белді буып, алға шықтың жарқылдап,

Ұран тастап қалың топқа саңқылдап.

Тәуелсіздік тарихына, хан Кенем,

Есіміңді жазып кеттің алтындап.

Батылдық қой, табандылық не деген,

Ел сүюді үйренемін мен сенен.

Ескерткіш боп жадымызда тұрсың ғой,

Рухың жебеп бәрімізді хан Кенем!