Алыстан шақырған асыл нұр, 

Көкжалдың көзіндей жасыл бір. 

Шаршаған тарихым көктемде 

Шөптерге көз жасын шашып жүр.   

Шаршаған тарихым көктемде, 

Көз жасын шашып жүр шөптерге. 

Бар жалғыз сыздаған сағыныш, 

Басқалай ештеңе жоқ менде.   

Көктемнен тәтті арман көп көрдім, 

Шөптерден ақ маржан көп тердім. 

Тербелем елесін бесік қып, 

Бөрілер ұлыған бөктердің.   

Жанымды мүжиді түнгі ызың, 

Онан да даңғаза күндізім. 

Мекендеп жүрсің сен, Бөрі-Ана 

Аспанның қайсы бір жұлдызын.   

Жапырақ... 

Мезгілдің демі үзген. 

Дариға, олардан неміз кем! 

Бөрі-Ана, өр ана едің ғой, 

Сүт емес өршілдік емізген.   

Бір тамшы қаның жүр бойымда, 

Мың көкжал ұлиды ойымда. 

Мұзға орап қойсаң да, сөнбеймін, 

Көнбеймін рухымды жоюға!   

Сағындым бөрілер дәуірін, 

Қайдасың бөлтірік-бауырым! 

Безіп бір кетсек пе бетпаққа, 

Көбік қып көк дөнен сауырын.   

Қиялым қиянға қашып жүр, 

Алыстан шақырған асыл нұр - 

Көзіме басылды-ау от болып 

Көкжалдың көзіндей жасыл бір!