Естігенмен көңілің толмайды екен,

көзіңменен көргендей болмайды екен.

Беу, туған жер, жылына бір келгенде,

қуанғаннан сазыңа аунай кетем.

Балалықтың ұшырдым балапанын,

ағалықтың түсініп таңы атарын.

Жүрегіңнің дүрсілін сездіресің

топырағыңа тигенде алақаным.

Кешіріп ең тонымның келтелігін,

кешқұрымның есепсіз еркелігін.

Арман қуып алысқа кетерімде

білмедім ғой, сағыныш шертері – мұң.

Жұбатады көңілді бүгінгі алаң,

сағым қуып адасып жүрді балаң.

Қайтып келген құстайын ұясына,

ораламын, туған жер, бір күн саған.