Бақытгүл Бабаш. «Сізді неге сағынады екенмін?»
Сезімді аяп, түсіп жүрген егеске,
Шыққа толды етегім.
Тағдыр бәрін шешіп қойды емес пе,
Сізді неге сағынады екенмін?
«Жаным» деген жалғыз сөзден жылынып,
Жүрегімде бүршік атты бір үміт.
Құшағында қара түннің құмығып,
Сізді ойладым.
Айтыңызшы, ақтала ма бұ қылық?
Тағдырымды тағдырыңа қоспаған,
Тәңірге де тілім тиді қан-ша-ма.
Біз айтпаған махаббаттың бал әнін,
Ақ кептерім алып ұшты аспанға.
Түндерім де, түс сыйлаған, мұздай тым,
Жадыма алсам, жаным тағы сыздайды.
Өз бағымда өлең жазып отырам,
Өзге гүлді аялаған Сіз жайлы.
Ақымақтық?
Ақтамайды мені ешкім.
Үмітімнің алтын жібін тек естім.
Бір sms жаза салсаң не етеді,
Ұмыта алар емеспін…