Мұқағали Мақатаев. «Қойлы ауылда»
Жел тұрып күзгі салқын таза ауадан.
Түңлігін киіз үйдің мазалаған.
Әкесі қой күзетіп, мылтық атса,
Жас сәби үйде жатып мәз-ау оған.
Жаз болса, жорға мініп жайтақтаған,
Күз болса, қойшы жаны жәй таппаған.
Отырған іркес-тіркес қойлы ауылдан.
Қым-қиғаш үн шығады айтақтаған.
Көрмедім қойшыдайын жан асылын
(Тұрмысы еңбегіне жарасуын),
Бір сәтте үйге еніп қымтап кетті,
Көрпесін әйелі мен баласының.