Жер неге қимылдайды, теңселмейді?

Теңселгенмен, бәрібір, ел сенбейді.

Қимылдасын,

теңселсін,

тербетілсін..,

Ертелі-кеш ғайыпқа енсем, мейлі...

Қимылдасын,

теңселсін,

тербетілсін:

Жеті түннің қойнында Жер де тылсым!

Екі көлден аумайтын екі көзім

Шексіздікке телмірсін, шерге тұнсын.

Шерден өзге не қалды Шермендеге?

Есіңді жи,

Ей, Ажал, ербеңдеме!

Қара түнді жамылып, қам-қайғысыз

Жатып алсам деп едім көр кеудеде.

Үнсіз, Күнсіз неге аспан үңірейді?

Үңірейген дүние тым үрейлі.

Афсана ма, аңыз ба, кім біліпті,

«Анау» жаққа кеткендер тірі дейді...

Өтірікке сенемін,

Шынды қайдам...

Сұмдық ойдан бір басым—күллі майдан!

«Мені алмасаң өзің біл, жанымды алшы...»

Одан өзге не тілер құл Құдайдан?..

Бір тылсым күш жетелеп әлдеқандай,

Жер мен көктің арасын жалғағандай.

...Неге қалғып кетпейін,

Кірпік ілмей

Әлди айтып отырса Алла анамдай...