«Атыңнан айналайын, Қарқаралы...»

Тілімнен у тамады,

бал тамады!

Жусанның әлсіз түбі сүрлеу көргем,

Қызылжар – Қояндының жол торабы...

Қараөткел – Баянауыл – Қарқаралы,

Қазақ әнді үшеуден қолқалады.

Мизамкөк Қояндыға жөңкілген жұрт,

«Біржанды бір көрсем» деп анталады!..

Базары ардақты елдің тарқамады,

(Алтынын тауысқан жоқ.

Орталады...)

Жабыққан көңіліне медеу таппай,

Жабықтан сығалаған қалқа қані?..

Көтеріп келін зорға сары табаны,

Тұлпарға қисық қағып шал тағаны,

Қояндыда жәрмеңке басталған жоқ,

Жалаңбұт бүлдірген жеп, жол торады...

Әлиханның қаңырап хан тағы әне?!

«Үшқара – Үш Жүз» дегем қарт обаны.

Мәдидің Мәліксайда мәңгілігі,

Маңдайынан кеткен жоқ сор табы әлі...

«Атыңнан айналайын, Қарқаралы...»

Қасымның жарты жүрек – жарты аралы!

Адырна күшіген оқ Алаш үшін,

Талған жоқ,

Сеңкібайдың тарта қары!

Қоңыр күз.

Аспандағы Ай шалқалады,

(Абай теріс бұрылса,

Жар тоңады...)

«Қарқаралы басында жалғыз арша...»

Сол – Менмін,

Қылқанымнан қан тамады!..

Сол – Сенсің,

Кірпігіңнен таң тарады...