Жыр жазамын өзіңізге неше әлі,

Далада күз, жылуы жоқ, не сәні.

Терезеден ыңырсиды тентек жел,

Естілмейді жастар салған көше әні.

Күз ұнайтын. Жақұтты-тын ол күзім,

Қыз ұнайтын. Бақыт па еді сол қызым.

Енді сіз де күзге мына жауратып,

Қалдырмақсыз, түсіп алып жолға ұзын.

Əсем билей мезгілде бұл құлайтын,

Қызыл-сары жапырақтар ұнайтын.

Күзді қайта сүйер едім сізді өпсем,

Сарайыма енбейсіз ғой, бұл - айқын.

Үміт, бәлкім, бар да болар - лаулар біз,

Мүмкін, сөніп, оты ып-ыстық, жаурармыз.

Қайтсек екен, есімді кеп алған қыз?

Қара бұлттың қара көзін сауды-ау күз!

Дәурен Айманбет