Күз кірді берекелі бай секілді,

Ол айтпас табиғатқа қайшы өкімді.

Тоңғанын жұқа көйлек жасыра алмай,

Дедектеп бұлттан бұлтқа Ай секірді...

Көзінде әлдеқашан сөнген арай,

Ана ағаш — күз ырқына көнген ағай.

«Әлі де бауыры оның жылы ғой...» — деп,

Алмалар секіреді жерге қарай.

ТВ-дағы диктордай батыл ақ тал,

Күз жайлы күнде беріп жатыр ақпар.

Даланың дастарханын толтырды әбден,

Сап-сары бауырсақтар — жапырақтар.

Қоштасарда білмейтін неғыларын,

Көңілі бос құстардың халі мәлім...

Жә, жарайды, босама, ғұмыр болса,

Түбі анық қанаттымен жолығарың.

Олардан сұхбат алған Күз хақында,

Сұлу қыз, жақындаңыз Сіз де ақынға.

Сары бауырсақ-жырымнан ауыз тигін,

Уай, не бар одан басқа біз пақырда...

Авторы Бауыржан Бабажанулы