Ел аузында «Шаянның Шолоховы» деп атанып кеткен әкем Еркінбек Тұрысовтың белгілі жазушы болып қалыптасуына әйгілі Мұхтар Әуезовтың шарапаты мен шапағаты көп тигенін қаламгерлер, жалпы әдебиет сүйер қауым жақсы біледі. Әкем екеуінің арасындағы шынайы достықтан, тығыз шығармашылық байланыстан хабары бар адамдар менің есімімнің Мұхтар қойылу себебін айтпай-ақ түсінетінін жиі байқаймын.  

Бірақ сол ұлы Мұхтар Әуезовтың тізесіне отырып менің сәби кезімде суретке түскенімді, осы сурет кейіннен кітаптың мұқабасында жарияланғанын жақын туыстарымыздан басқалар біле бермейді. Біреулер кітаптың мұқабасындағы суретке қарап отырып Мұхаңның тізесіндегі сәбиді ұлы Мұрат деп, енді біреулер немерелерінің бірі болар деп жорамал жасайды. Әкемнің айтуынша, Мұхтар Әуезов Оңтүстік Қазақстан облысына бару үшін Алматыдан  жолға шыққанын хабарлап, он айлық мені көріп қайтуға арнайы ат басын бұратынын ескерткен екен. Қуанышты хабарды естіген олар ұйқысыз түн өткізіп, жан-жақты дайындық қамына кіріседі. «1961 жылдың 25-ші сәуірі болатын. Қасына атақты жазушы Тәкен Әлімқұловты, облыс, аудан басшыларын ертіп келе жатқан Мұхтар ағаны көргенде қуанышымыз қойнымызға сыймай сені үкідей үлпілдетіп алдынан алып шықтық. Шәй ішілген соң қонақтар бір сәт тысқа, таза ауаға шыққан кезде Мұхаң өзінің құрметіне есімі қойылған сәбиге айналып-толғанып, әлдилеп  төрдегі орнынан жылжымай қалып қойды. Үлкен кісілермен бірге жүрген фототілші Үркімбек Елеубеков осы сәтті тиімді пайдаланып, бірнеше рет түсіріп үлгерді», дейді әкем. 

Бірде жолым түсіп, Алматыға бардым. Ұлы жазушының тұрған үйі  мұражайға айналған ғой. Сол мұражайға кіріп шықтым. Үлкен портрет жасалып, төрге ілініп қойылған Мұхтар атамен бірге түскен тарихи сурет көзіме оттай басылды. Суреттің астыңғы жағына «Ел болам десең бесігіңді түзе» деген қанатты сөзі жазылыпты. Мұражайдың директоры Дияр Қонаевпен жолықтым. Екеуміз ұзақ сөйлестік. Ұлы тұлғаның тізесінде отырған мен екенімді айтқанымда таң қалды. 

Шүкіршілік, әкемнің дәнекер болуымен талай-талай көрнекті мемлекет және қоғам қайраткерлерімен дәм-тұздас болып жүрмін. Айталық жұрт ерекше құрметтейтін Жұмабек Тәшенов Шымкентте қызмет атқарған кезінде қарамағында  2 жыл жұмыс істедім. Шерхан Мұртазамен бірге Ақмешіт үңгіріне барған кезде алған әсерім жиі ойыма оралып тұрады. Бүгінде жасым 54-те. 25 жыл ішкі істер саласында қызмет еттім. Әкем даңқты Димекеңмен, Дінмұхамед Қонаевпен де тығыз қарым-қатынаста болған адам. Қазір Бәйдібек ауданындағы Балабөген өзенінің бойындағы Димекеңе әдейі арнап ашқан бұрынғы саяжайында, бүгінгі  тарихи-мәдени орталыққа басшылық жасап келемін.