Қара алмас көзді қасың да керік, 

Қадалмас саған жан қайда?! 

«Хамсадан» біздің ғасырға келіп 

Қалып ең қалай паң Ләйлә?! 

Жүрегім бұлай бүлінбес еді, 

Кетпес еді ес-түсім. 

Хиссадан шыққан күніңде сені 

Көрдім мен биде кешкісін. 

Жарқылдап жүзің, жайнады өңің, 

Қарасам – қайта жоқ бопсың. 

Өлеңнен келген Ләйләні менің 

Өлеңім қалай тоқтатсын?!