Есенгелді Сүйінов. «Сағындым сені»
Сағындым ғой сыңғырлаған күлкіңді,
Кездесерміз ынтық болып бір күні.
Жаутаңдаумен өзің жаққа қарайлай,
Зарықтым мен, көзімде жас іркілді.
Қоғалмаушы ем жайшылықта тау сынды,
Елеңдеймін, төзім деген таусылды.
Екеуіміз де екі жақта жүреміз,
Сағындым мен сенің мақпал дауысыңды.
Отырғанда достарыммен кешқұрым,
Телефоннан үніңді мен естідім.
Құлағыма майдай жақты сөздерің,
Мән бермедім лебізіне ешкімнің.
Келеді ғой оңашада кездескім,
Сағындым ғой, бірден оны сезбессің.
Сырласатын сен керексің жаныма,
Жалғыз өзім саябақты кезбеспін.
Шипа берші сағыныштың дертіне,
Құшақтайын, жібер еркін еркіме.
Сен мендік боп, мен сендік боп өтерміз,
Адал болып махаббаттың сертіне.