Зор қоғамның, не беделді Кеңестің, 

Төрағасы емеспін. 

Олай-былай барған кезде, әрине, 

Мәшинемен алып жүрмес мені ешкім.   

Жазу, сызу — маған қонған бақ, талап, 

Дерсіз, бәлкім: «ал, не жаздың, мақтан-ақ». 

Әттең, әкем халық жауы болмапты, 

Жазар едім бір поэма... ақтап ап...   

Қозы бақтым. Үйрек бақтым. Қаз бақтым. 

Ғашық болдым — тарттым сонда аздап мұң. 

Диссиденттік маған қайдан бұйырсын — 

Үкіметке қарсы өлең жазбаппын.   

Жаза қояр дерек таппай мүлде мен 

Қиналамын. Жиналыста үндемен. 

Алматыдан кетіп қалғам ертерек — 

Желтоқсанда танысқам жоқ түрмемен.   

Брежнев, асыл задам, құрметтім, 

Сізді... және Қонаевты үлгі еттім. 

Өкілімін ду қол соққан дүрмектің, 

Мен — күріштің қасындағы күрмекпін.   

Жиналыста көбеңсиді көңілім, 

Маған назар аудармайды көп інім. 

...Жарыссөзде айта салар ерлігі 

Емге де жоқ, ай-хай, менің өмірім.