Менің анам – алтын адам - не деген,

Көп сұрағы: - Дәлелдейсің – е, немен...

Ал айтайын, тазартайын жолымды - 

Орын берді өмір - деген кемеден!

Көп пенденің кемесінде ақау бар,

Әр кемені сынап - шыңдар әр тау лар...

Өмір – күрес, жыл – жолаушы, біз – қонақ,

Темір тірес, қасқырға жем аңқау нар.

-Ана, ана Сіз сәуледе, сыр серік,

-Ақын едің... Ақын болдым жыр еміп.

Өлең- деген екі өмірдің азығы

Ғашықпын мен күлше күнге гүл егіп!

-Құлыным деп «Батырлар жырын» сіңірдің,

Жүрегімнің төр тұсына жыр ілдің.

-Сімірдім ана...-сүріндім де жүгірдім-

Хан-халықтың көз көліне іліндім!

-Сәбит ақын... Сәбит сері – дейді ел

-Рахмет! Ақын емес, ей жүдер...

Атақта жоқ, шатақта жоқ, момынмын,

Мұқағали мұра, мінезім бар- Мейлі дер.

-Сіз қалайсыз... -Адалсыз ба ақ сүтке,

-Кеме қалай... ене қалай, айт бүкпе...

Жұмақ кілті аналардың аяғының астында

Ана сүті ақталмаса бақ күтпе!!!

Менің анам – алтын адам, думан күн,

Шайырлар тек жаралады нұрдан мың...

Қыз-келіншекті жақсы көрем... себебі – 

Гүл Наурыздың сегізіне туғанмын...

Қыз-келіншекке өте ғашық бір жанмын!!!

Әбдіхалық Әбдірайымұлы