Жангелді Немеребай. Алау мүсін
Сақтаған көркемдігін, бояу күшін,
Жаныма жылу берген алау мүсін.
Сен деген аяулы едің әуел бастан,
Әлі де аяулысың.
Ойымның әлемінде жүрген дара,
Жансың- ау жаралғандай гүлден жаңа.
Сезімді мөлт еткізген ,тер төккізген,
Сендегі бір мең ғана.
Сен әлі үлбіреген кейпіңдесің ,
Түсіме кіріп жүрсің кей түнде шын.
Көргеннен селт еткенмін, серт еткенмін,
Жүректің сейфіндесің.
Жанымда болар ма едің және бүгін,
Мұңлымын, алайда ол - әдемі мұң.
Шөлімді әлсін-әлсін басушы еді,
Сөзің мен бал ерінің.
Қайтадан оралса еді сәттер өткен,
(Бір белгі қалса деп ем көп деректен)
Жазылған жұмбақ жырлар - сағынышым,
Сезсең ғой ... Әттең, әттең