Біз едік қой,

Компьютерді, телефонды білмейтін,

Шыбықтардан қамшы жасап, талға мініп "чу!" - дейтін.

Асық ойнап, ляңгы теуіп үйге мүлдем кірмейтін,

Біз едік қой!

Жарты сағат дала кезіп, кірлейтін..

Жинап өткен, кең бөлмені жақсылап бір шашатын,

Көк жәшікте - сүйіскенде,

Көзді жұмып қашатын.

Алысатын, шалысатын, жүгіртіп те жарысатын,

Біз едік қой!

Кәмпит берсе, ыстық құшақ а-ша-тын.

Жүретінбіз көмектесіп,

Ойынға да үлгеріп,

Айфонды да, айпатты да, самсунгты да білмедік.

Ол кездері шынайы дос, шын көңілмен сөйлесер,

Әлеуметтік желілерді көрмедік те, кірмедік.

Әй, өмір-ай..

Ешкім жетпес, сол шақтағы достарға,

(Қайтып мені, қайтып мені балалыққа тастар ма?)

.. Аңыз қылып айтамыз біз, анда-санда кішіге,

Сен, зомбиым,

Не айтасың??????

Келетұғын жастарға.

(с) Бек ЖЫЛҚЫБАЕВ