Тамыз келді от құшақ, ыстық ерін,

Бір періште аспаннан түсті керім,

Ұшты менің құстарым бұлттан әрі,

Жусаннан да аласа міскін едім.

Мына қала, мына жұрт, мына маңда,

(Құдайым-ау, қалаң не, бұ ғаламда),

Сонша бақыт, осынша нөпір бақыт,

Көп емес пе, расында, бір адамға.

Қарашы, әлем сөйлеп тұр жыр тілінде,

Көрінбейді Алатау бұлты мүлде.

Түс болса егер бұл күндер, оянбалық,

Өңің болса, өтінем, кірпік ілме.

Керім Ай кеп қонып тұр керегеме,

Қайта жанды көп жұлдыз сөне бере.