Қарамай сақалыңа, шалдығыңа,

Жарасып тұрушы еді қалжыңым да.

Қарабайдай қатайып алыпсың ғой,

Ата,Сен, шыныменен алжыдың ба?!

Сұрың да, сүхбатың да сондай бөтен!

Бұйымым бар,

Үйіңе қонбай кетем.

...Жыламаған сәбиге емшек бермес,

Жыламасам алдында болмайды екен.

Мен сені сыйламасам, түсінбесем,

Жүрмес ең әр жырымның ішінде сен.

О, менің пайғамбарым!

Сен болмасаң,

Тірі пенде алдында кішірмес ем.

Ат басы алтын берсе табылмаған,

Еншім бар менің сенде алынбаған!

Қобызың емес пе едім қолыңдағы,

Ұмыттың неге мені жаным-бабам?

Қатыбас өмірден мен пайда алмадым,

Жаныммен жазған жырым - жайған малым.

Қылышың емес пе едім қынаптағы,

Жоғалттың неге мені пайғамбарым?!

Ат басы алтын берсе табылмаған,

Сыбағам қайда менің алынбаған?

...Бір түйір кәрі көздің жасы емес пе ем,

Ұшында сақалыңның дамылдаған?!